Diamenty Marii Antoniny

Od dawien dawna diamenty stanowiły przedmiot pożądania, nie tylko ze względu na swoje piękno, ale przede wszystkim ze względu na swoją wartość. Niejednokrotnie brały udział w oszustwach, intrygach, zbrodniach oraz innych mniej lub bardziej chwalebnych wydarzeniach historycznych. Jednym z nich była tzw. afera naszyjnikowa, która ponoć odegrała rolę przysłowiowego gwoździa do trumny Marii Antoniny. Bohaterem owej afery był przepiękny naszyjnik ozdobiony 647 diamentami najlepszej jakości, a każdy miał masę kilku karatów. Jego wartość szacuje się pomiędzy 1,5 -2,0 milionów liwrów (około 14 milionów $US).

W 1772 roku król Francji Ludwik XV zamówił diamentowy naszyjnik, który miał być wspanialszy niż jakikolwiek dotąd stworzony, dla swojej faworyty Madame du Barry. Wykonanie naszyjnika zostało powierzone paryskiej firmie jubilerskiej prowadzonej przez Karola Augusta Boehmeranda oraz Pawła Bassange. Niestety zanim naszyjnik został ukończony Ludwik XV zmarł z powodu ospy, a Madame du Barry została usunięta z dworu królewskiego. Nieszczęśni jubilerzy, którzy zainwestowali sporą sumę z własnej kieszeni, co prawie doprowadziło do ich bankructwa, zaoferowali kupno naszyjnika Ludwikowi XVI dla żony Marii Antoniny. Królowa, pomimo iż znana była z wystawnego życia i zamiłowania do klejnotów, odmówiła przyjęcia błyskotki. Uznała, że lepiej nie nadwerężać budżetu państwowego i spożytkować pieniądze na wyposażenie marynarki wojennej. W rzeczywistości nie chciała nosić biżuterii, która pierwotnie przeznaczona była dla królewskiej metresy, której szczerze nie darzyła sympatią.

I tutaj na arenę historii wkroczyła Jeanne de Valois-Saint-Rémy, znana również jako hrabina Jeanne de la Motte. W 1785 roku hrabina została kochanką kardynała de Rohan, byłego ambasadora Francji w Wiedniu. Swego czasu kardynał popadł w niełaskę królowej co wykorzystała hrabina. Zasugerowała, iż występuje w imieniu królowej, która jest zainteresowana naszyjnikiem. Kardynał chcąc odzyskać przychylność władczyni zgodził się pośredniczyć w zakupie naszyjnika. Wynegocjował ze złotnikami cenę 1,4 milionów liwrów, płatną w czterech półrocznych ratach. Podpis królowej został podrobiony przez hrabinę, która odebrała od kardynała naszyjnik, oczywiście w imieniu królowej jak wierzył de Rohan. Ślad po naszyjniku zaginął, prawdopodobnie został wywieziony przez męża hrabiny do Anglii, podzielony na części i sprzedany. Kiedy jubilerzy zgłosili się do królowej po zapłatę pierwszej raty afera ujrzała światło dzienne. Oczywiście królowa zaprzeczyła, że kiedykolwiek miała do czynienia z zakupem naszyjnika. Głównym oskarżonym, w procesie prowadzonym przez Sąd Najwyższy Francji, był kardynał De Rohan. Jednakże pochodząc z wpływowego rodu uniknął kary. Hrabina została skazana na chłostę, napiętnowanie oraz dożywotnie więzienie, z którego po roku uciekła. Pomimo wyroku sądu republikańscy wrogowie monarchii rozpuszczali plotki, według których sama królowa była zamieszana w aferę. Opinia publiczna coraz bardziej była negatywnie nastawiona do Marii Antoniny, co ostatecznie doprowadziło do jej stracenia w okresie Rewolucji Francuskiej w 1792 roku.

Zamieszczony poniżej szkic przedstawia domniemany projekt naszyjnika, bohatera afery naszyjnikowej.

14 listopada 2018 w domu aukcyjnym Sotheby's miała miejsce aukcja klejnotów królewskich z kolekcji rodziny Bourbon-Parma. Wśród nich znalazły się ozdoby należące niegdyś do Marii Antoniny, które po 200 latach po raz pierwszy ujrzały światło dzienne. Sprzedaż z całej aukcji przyniosła 53,1 milionów US$.

Gwiazdą wieczoru był wisior ozdobiony naturalną perłą w kształcie kropli, oraz diamentami. Sprzedany za rekordową kwotę ponad 36 milionów US$. Uważa się, że wisior był wśród klejnotów przewiezionych w ukryciu do Wiednia, które później zostały przekazane Marii Teresie, córce Marii Antoniny i Ludwika XVI.

Autor: Kinga Dziekońska

Jeśli poszukujesz certyfikowanych diamentów  w cenach hurtowych